Veel mensen hebben een romantisch beeld bij het hebben van een relatie. Maar menig relatie loopt uiteindelijk vast, omdat men het moeilijk vindt met de alledaagse problemen in de relatie om te gaan.
Er zijn echter manieren om meer bewust naar alledaagse (niet ernstige) 'lastigheden' in een relatie te kijken. Hoe dit 'bewust zijn' in relaties zou kunnen werken, toont onderstaand voorbeeld van Barbara Nanninga.
Een echtpaar komt binnen bij hun therapeut. Bij binnenkomst lijken ze gelukkig maar 'zij' vertelt hoeveel ze mist in de relatie. Volgens haar besteed 'hij' meer tijd aan z'n werk en vrienden dan aan 'haar'. 'Hij' vertelt geïrriteerd dat dat best mee valt. Ja, hij heeft een eigen zaak en verantwoordelijkheden en één dag in de week met zijn vrienden de kroeg in, is toch niet veel gevraagd?
Volgens 'hem' doen ze genoeg samen. Er is altijd wel een etentje of feestje, en ze gaan ook wel samen op pad. 'Zij' is het hier niet mee eens en somt meer momenten per week op waarop 'hij' afwezig is. Hier gaat 'hij' weer tegen in. Ze luisteren niet echt naar elkaar, maar willen elkaar overtuigen van hun gelijk. Hier is duidelijk sprake van een patroon.
Tijdens de gesprekken met 'hem' blijkt al snel dat 'hij' zijn werk moeilijk kan loslaten. Dit belemmert 'hem' om meer tijd voor zichzelf en voor 'haar' vrij te maken. 'Maar' zegt 'hij', 'hoe meer ze hierover zeurt, hoe minder zin ik erin krijg hier moeite voor te doen'.
Uit nader gevoelsonderzoek blijkt dat zijn vader ook een eigen zaak had die failliet is gegaan. Dit bracht enorme problemen met zich mee en zijn ouders hadden hierdoor veel ruzie. 'Hij' is zo bang dat hem dit ook overkomt dat hij liever non-stop doorwerkt dan dat zijn zaak en dus zijn relatie hieraan stuk gaat. Door de gesprekken met de therapeut ziet hij in, dat door de manier waarop hij nu bezig is, juist alles stuk maakt.
'Hij' gaat hier mee aan de slag, maar wil wel dat 'zij' ook een leven opbouwt. Ze laat haar geluk te veel afhangen van hem. Hij voelt hierdoor geen gelijkwaardigheid en dat geeft hem dat beklemmende gevoel.
Met 'haar' bespreekt de therapeut haar onzekerheid en afhankelijkheid. Als 'hij' weg is, onderneemt ze weinig actie om leuke dingen te doen. 'Ze' begrijpt nu dat zijzelf in haar leven de spreekwoordelijke slingers mag ophangen. Ineens herkent 'ze' dit patroon. Haar moeder deed niets zonder haar vader. 'Zij' vond het altijd vreselijk en nu doet ze hetzelfde. Tijd voor verandering!
Het patroon is duidelijk: 'zij' kan meer ondernemen, 'hij' mag afhankelijker worden. Hier kunnen ze nu verandering in brengen en elkaar ook ondersteunen in dit proces.
Na een aantal weken komen ze terug: ze geven aan dat het verhelderend was om te zien waar hun gevoelens vandaan kwamen. Hierdoor verdwenen de verwijten en kon de liefde weer opbloeien. Hiermee is een hoop onnodige ellende voorkomen en wordt het liefdevolle plaatje voor een heel stuk alsnog werkelijkheid.